We besloten om na 12 jaar pil deze gedag te zeggen op 1 mei 2021 nadat ik mijn chronische medicatie voor astma en darmen had aangepast in overleg met mijn specialisten. We waren er klaar voor! Ik vond het enorm spannend hoe mijn cyclus zou gaan lopen, voordat ik aan de pil ging was mijn cyclus heel erg regelmatig. Je hoort bij heel veel mensen dat de cyclus ontregeld is na zoveel jaren pilgebruik. Bij mij bleek dit dus niet het geval. Ik kreeg mijn onttrekkingsbloeding en hierna volgde mijn eerste echte menstruatie na stipt 28 dagen. Mijn eisprong had ik daarna ook snel te pakken en deze bleek op dag 14-15 van de cyclus te vallen. Wat was ik opgelucht dat mijn lichaam het allemaal zo snel weer oppakte! We zouden wel zien hoe het verder lopen ging.

Ik heb veel dingen meegemaakt wat betreft mijn gezondheid en toen we in een wat rustiger vaarwater beland waren zeiden we tegen elkaar. “Zo en nu is het tijd voor leuke dingen”.

Onze zomervakantie was begonnen toen wij op 28 juli 2021 een positieve test in handen hadden, we konden ons geluk niet op. We hebben toen 2 dagen later nogmaals getest op de verjaardag van mijn vriend en deze test was nog donkerder. Daarna nog een Clearblue test erachteraan en deze gaf aan 1-2 weken. Pas toen konden we het echt geloven. We zouden papa en mama worden!

We vonden het heel erg leuk dat het een geheimpje van ons tweetjes was. We maakten allemaal ideeën voor straks als ik wat verder zwanger zou zijn en als de baby er zou zijn. Wat was het leuk om hiermee bezig te zijn.

Een aantal dagen later belde ik de verloskundige om een afspraak in te plannen en deze werd ingepland op 27 augustus 2021. Ik zou dan ongeveer 8 weken zwanger zijn. Ook had ik een hele heftige nachtmerrie, namelijk dat ik een klein vruchtje in mijn bed had liggen en dat ik deze uit het bed gooide met mijn kussen. Ik lichte verder ook mijn MDL-arts in want dit had hij gevraagd gezien ik de ziekte van crohn heb. Hij moest dan op de hoogte zijn.

Toen kreeg ik op 5 augustus 2021 ineens bruine afscheiding. Ik belde de verloskundige en deze gaf aan dat dit vaker voorkomt en dat dit erbij kan horen. Ik zou me niet direct ongerust hoeven te maken. Zolang het geen rood bloedverlies zou zijn zou het nog “goed” zijn. Helaas nam het bruinverlies met de dagen toe.

Op zondag 8 augustus 2021 waren wij op een feestje van mijn beste vriendin. We moesten toen plots naar huis toe omdat ik zoveel bruinverlies had, iedere keer als ik naar de wc ging en toen ging ik het ook in mijn verband verliezen.

Op maandag 9 augustus moesten we even wat boodschappen halen en ik voelde me al helemaal niet lekker. Ik was enorm misselijk en moe en ik was bang dat het bruinverlies heviger zou worden. Ik had een raar gevoel van beneden. Een soort drukkend gevoel.

Toen we daarna terugkwamen van het boodschappen doen barste het los. Ik moest naar het toilet en een enorme golf aan helderrood bloed stroomde de wc in. Toen wist ik dat het helemaal mis was. Enorm verdrietig, geschrokken en angstig. Het bloedverlies bleef maar komen de hele dag. Toen we die avond naar bed gingen voelde ik mij heel erg misselijk en kon ik niet slapen. Toen ik uiteindelijk in slaap viel droomde ik over het bloedverlies en dat ik mij heel erg duizelig voelde. Ik dacht toen in mijn slaap: “dit droom je, gewoon verder slapen”. Maar dit was geen droom, ik werd daarna helemaal in paniek wakker en ik was enorm hard aan het shaken. Ik kon geen controle meer krijgen over mijn lichaam. Transpireren, weeën in buik en rug, gevoel van flauw vallen, misselijk, gevoel dat ik moest braken en een heel raar drukkend gevoel op mijn vagina. Ook moest ik enorm erg plassen maar ik durfde niet het bed uit. Mijn vriend was gelukkig bij mij en hij heeft de verloskundige gebeld. Hij heeft de telefoon op speaker gezet want ik kon hem niet vasthouden.

De verloskundige zij dat dit allemaal van de miskraam kon komen, je verliest immers heel veel bloed. Althans dat kan, niet iedereen heeft dat. We zouden het even moeten afwachten en als het shaken bleef aanhouden dan moesten we terugbellen. Mijn vriend heeft mij toen rustig gekregen doordat hij tegen mij zei dat ik moest focussen op mijn ademhaling. Na ongeveer een half uur werd het shaken eindelijk wat minder. Toen heeft hij me vastgehouden en heeft mij naar de wc gebracht. Ik had enorme weeën in buik en rug en toen op de wc brak het echt los. Ik verloor enorm veel en grote stolsels, zo groot als tennisballen. Ik wist niet wat me allemaal te wachten stond. Ik heb die nacht nauwelijks geslapen en heb mij zo enorm slecht gevoeld.

De dag erna 10 augustus 2021 heb ik de gehele dag veel bloedverlies gehad en veel stolsels verloren. Toen ik op 11 augustus weer enorme druk kreeg van onderen wist ik genoeg, ik moest snel naar het toilet en verloor weer heel veel grote stolsels waarna ook het vruchtzakje volgde. Een doorzichtig zakje.

Deze hebben we samen even bekeken en daarna toch maar doorgespoeld, op dat moment voelde dat het beste. De vakantie begon zo mooi maar eindigde zo afschuwelijk. Daarnaast had ik nooit gedacht dat het zo’n lange nasleep zou hebben.

Op 13 augustus moest ik naar de verloskundige om te kijken of de miskraam compleet was. Ze zei dat het allemaal weg was op wat bloed na. We maakten een vervolgafspraak voor 20 augustus, en ik zou schoon zijn. We kregen toen groen licht om het weer te proberen.

Ik bedacht mij toen om eens een zwangerschapstest te doen om te kijken hoe het met het HCG ervoor stond. Tot mijn grote verbazing was deze echt knalpositief. Ik heb dit toen bij de verloskundige voorgelegd en dit kon nog van de miskraam zijn. Ik zou na 2 weken opnieuw moeten testen en dat deed ik dan ook. Helaas nog steeds knalpositief. Ik heb toen weer gebeld met de verloskundige en deze wilde weer dat ik deed afwachten. Maar een aantal dagen later dacht ik: ‘Ik wil niet nog langer wachten, dit kan toch niet goed zijn.’ Misschien zit er toch nog een restje?

Op 8 september 2021 besloot ik om een foto van de testen te sturen zodat zij er een beter beeld bij zouden krijgen. Toen werd ik op mijn werk gebeld door de verloskundige of ik naar hen kon komen. Ze vonden de test wel erg positief. Toen werd dus bevestigd dat er inderdaad nog iets zat maar ze wisten niet wat, uiteindelijk nog een andere verloskundige mee laten kijken maar ook zij wist het niet.

En ook zou er een cyste zitten? Die er 2 weken eerder nog niet zat. Toen heeft de verloskundige met de gynaecoloog gebeld en deze wilde mij toch graag beoordelen en bloed laten prikken. Ik ben toen die middag nog bloed gaan laten prikken en de dag erna kon ik al terecht bij de gynaecoloog.

Mijn HCG in het bloed was nog 810, dit was dus wel heel hoog. De gynaecoloog zag inderdaad dat er nog een restje van de miskraam in mijn baarmoeder zat. Een heel klein restje. Gelukkig zei de gynaecoloog direct dat er nergens een cyste te zien was. Ook kon zij zien dat het vruchtje veel te laag in de baarmoeder ingenesteld gezeten heeft waardoor het mis gegaan is. Zij heeft toen via een speculum en een tangetje wat weefsel uit mijn baarmoeder kunnen halen en zag daarna op de echo dat het al iets kleiner werd.

Toen moest ik op 17 september 2021 weer terug naar de gynaecoloog en van tevoren bloedprikken. Mijn HCG was toen gedaald naar 460. Het restje zat er nog steeds. De gynaecoloog besloot toen in overleg met mij om te starten met medicatie (cytotec) zodat het restje hopelijk los zou komen en mijn baarmoeder zou verlaten. Het was enorm spannend om de pillen in te brengen maar zo heftig als de miskraam zelf kon het niet worden dacht ik. Ik kreeg na het inbrengen na ongeveer 3 uur wat krampen in de buik, rug en benen. Het was goed te doen. Toen kreeg ik veel last van mijn darmen, diarree en verhoging. Verder merkte ik niet heel veel en het restje verloor ik dus ook niet. Een aantal dagen later op mijn werk bloed laten prikken en het HCG was toen 202.

24 september 2021 had ik weer een afspraak bij de gynaecoloog en moest ik van tevoren weer prikken. HCG 110. Hij daalde ineens minder snel maar hij was wel dalende. Daar ging ik weer met mijn benen in de steunen en jawel hoor het restje zat er nog, op precies dezelfde plaats…

Wel was het restje niet meer doorbloed dus het was losgekomen van de baarmoederwand. Dit kon best kloppen want diezelfde ochtend had ik iets helderrood bloedverlies gehad.

Uiteindelijk besloot ik in overleg met de gynaecoloog het verder af te wachten omdat hij verwachtte dat het wel eruit zou komen met mijn 1^e menstruatie. Als ik na 6 weken geen menstruatie zou hebben moest ik terugkomen. Maar op 24 september in de avond verloor ik ineens een flink stolsel! Dat zou het restje moeten zijn!

Ik was enorm opgelucht en zou moeten gaan afwachten of ik weer een menstruatie zou gaan krijgen, de vraag was alleen wanneer. Ik kreeg toen 11 weken na de miskraam menstruatieachtige krampen, maar geen bloedverlies. Ik mocht dus terug naar de gynaecoloog en daar bleek dat het restje weg was. Ook had ik toen wat vrij vocht in de buik van waarschijnlijk een eisprong 2 weken eerder.

Op 30 oktober 2021 kreeg ik mijn eerste menstruatie… heel veel klachten vooraf. Buik/rugpijn en veel hoofdpijn. Best veel bloedverlies en flinke stolsels. Dit hadden ze tegen mij gezegd. Het lichaam is vaak nog wat van slag. Helaas bleef mijn lichaam enorm erg van slag en is nu in februari 2022 eindelijk mijn cyclus bijna terug op orde. Zeven maanden later… Bij de gynaecoloog geweest voor een cyclusmonitoring en deze bleek normaal.

Hopelijk is het ons nu snel weer gegund en mag alles goed gaan. Maar wat hebben wij een zware tijd achter de rug… niet voor te stellen! Een miskraam wordt enorm onderschat. Het is fysiek maar zeker mentaal enorm zwaar. Ook nu heb ik het vaak nog enorm moeilijk met de miskraam. Gelukkig steunt mijn lieve vriend mij heel erg. Samen kunnen we dit. Helaas merk ik wel dat mensen het onderschatten en heel snel vergeten. Ons kindje was zo gewenst! Wij waren zo klaar voor jou.

Nu zie ik enorm erg op tegen de maand april, de maand waarin jij geboren zou worden.Wij kunnen niet wachten op een klein regenboogkindje, maar een zwangerschap zal nooit meer zonder zorgen zijn… De kast staat alvast te shinen op jouw toekomstige kamertje.